W dzisiejszym odcinku Głosu z przeszłości spędzimy nieco więcej czasu w Tolkmicku, ale odwiedzimy jeszcze parę innych miejsc. Zapraszamy na podróż w czasie.
Tolkmicko odbudowuje się
Położone nad Zalewem Wiślanym, w pięknej okolicy, miasteczko Tolkmicko zostało w czasie działań wojennych silnie zniszczone. W ciągu ubiegłych 5 lat usunięto jednak częściowo ślady tych zniszczeń, zbudowano urządzenia miejskie itd. W chwili obecnej miasteczko liczące ok. 2000 mieszkańców, zamieszkane jest przede wszystkim przez rybaków i robotników fabryki przetworów owocowych; pozostałą część mieszkańców stanowią rolnicy i wolne zawody. Przy niedużym nakładzie kosztów na remont budynków, w Tolkmicku może jeszcze zamieszkać około 2000 osób. Należy zatem pomyśleć o funduszach na remont, szczególnie z tego względu, że miasteczko zaliczone zostało do miejscowości kuracyjnych i ma przed sobą możliwości rozwojowe.
Dotychczas z urządzeń miejskich odbudowano w Tolkmicku wieżę ciśnień, przeprowadzono kapitalny remont urządzeń wodociągowych, wybudowano w dzielnicy robotniczej Janowo dwie pompy publiczne oraz oczyszczono rowy odwadniające i dwa potoki. Plac pełen gruzu został zamieniony w piękny ogródek jordanowski dla dzieci.
Odbudowa i zagospodarowanie miasteczka posuwałoby się znacznie szybciej naprzód, gdyby Miejska Rada Narodowa rozwinęła żywszą działalność. Poszczególne komisje nie pracują jednak systematycznie. Radni nie biorą też czynnego udziału w realizacji ważnych zadań gospodarczych, jak np. skup zboża. Należy pomyśleć jak najszybciej o uaktywnieniu rady.
Uczniowie szkoły żeglugi wyjeżdżają na praktykę
"W Państwowej Szkole Żeglugi Śródlądowej zakończona została nauka na drugim i trzecim kursie. Młodzi marynarze wyjadą obecnie na praktykę na drogi wodne w całym kraju. Słuchacze trzeciego kursu zdają egzaminy końcowe, po których uzyskają świadectwa i patenty".
Szkolenie pracowników cegielni
W dniu 27 marca uruchomiono w Kadyni kurs szkoleniowy dla pracowników cegielni. Tematem szkolenia są zagadnienia zawodowe, związkowe i akcja socjalna. Wykłady odbywają się trzy razy w tygodniu, przy udziale ok. 30 robotników cegielni w Kadyni.
Mecz bokserski Elbląg – Gdańsk
W dniu 2 kwietnia o godz. 15 w hali sportowej przy ul. Królewieckiej odbędzie się interesujące spotkanie pięściarskie pomiędzy reprezentacją Gdańska i Elbląga. Zwolennicy sportu bokserskiego ujrzą na ringu najlepszych bokserów Wybrzeża. Zapowiedziany mecz wywołał żywe zainteresowanie w Elblągu.
Źródło: Głos Wybrzeża nr 100, 1950 r.
Cykl Głos z przeszłości powstaje we współpracy z Biblioteką Elbląską.
Najnowsze artykuły w tym dziale
A moim zdaniem... (od najstarszych)
hmmm... dopiero co sie wojna skonczyla a juz sie prac chca miedzy soboa, ja na walki bokserskie chodzilem do Modrzewia pod koniec lat 60 - tych Do kosciola z siostra wychodzilismy zawsze razem _ ja do Modrzewia na boks ona chyba do kosciola, bo za te grzechy ja dzis pokutuje, a ona ? tez nie ma lekko choc do kosciola garnela sie bardzo. W boksie oberwac mozna mocno, w kosciele? zalezy od ksiedza, nie wim dzis czy sie modlic do tych jaj niby z mosiedza
Państwowa Szkoła Żeglugi Śródlądowej w Elblągu funkcjonowała w latach 1949 - 1953,a została tu przeniesiona z Warszawy. Mieściła się na ulicy Związku Jaszczurczego w dzisiejszym budynku szpitalnym El Vita. W 1953 roku szkoła ta została przeniesiona do Wrocławia.
Nie pij więcej
Boks, chociaż jest sportem walki, ten istniejący w Polsce po II wojnie do końca lat 80 -tych jako amatorski, nie był tak brutalny jak dzisiejszy zawodowy. Polscy mistrzowie boksu, których nazywano szermierzami na pięści, byli narodowymi bohaterami, a ich sukcesy cieszyły ówczesnych Polaków. Legendarny trener Feliks Stamm (trener kadry narodowej od 1936 do 1968 roku) wychował prawdziwych mistrzów, medalistów olimpijskich czy Europy. Właśnie w 1953 roku na Mistrzostwach Europy w boksie rozegranych w Warszawie Polacy zdobyli 9 medali w tym 5 złotych, które wywalczyli Henryk Kukier, Zenon Stefaniak, Józef Kruża, Leszek Drogosz, Zygmunt Chychła (mistrz olimpijski z Helsinek w 1952 roku), a srebrne Tadeusz Grzelak i Bogdan Węgrzyn. Ponadto brązowymi medalistami zostali Zbigniew Pietrzykowski i Aleksy Antkiewicz, pierwszy polski powojenny medalista olimpijski z Londynu w 1948 roku, gdzie zdobył brąz. Ten sukces na stałe pozostał w pamięci ówczesnych kibiców i przede wszystkim dowartościował naszą dumę narodową. Stąd już w pierwszych latach powojennych dyscyplina ta cieszyła się dużym zainteresowaniem, a wielu bokserów nawet w obozach koncentracyjnych czy jenieckich uczestniczyło w organizowanych tam zawodach bokserskich. Nikt po wyzwoleniu nie traktował boksu jako działań wojennych.
Hej Sztorman - skoro mieściła się w budynku... to nie na ulicy, tylko przy ulicy.
Poradnia językowa PWN podaje, że forma językowa "przy ulicy" jest zwrotem oficjalnym, w zasadzie urzędowym, a zwrot "na ulicy" jest powszechnie używanym, częściej niż ten oficjalny i poradnia zaleca, aby w mowie powszechnej używać określenia na ulicy. Także oba stwierdzenia są poprawne, ale częściej używana jest forma "na ulicy".
Komu Szpila walił na kadrze?
Sztorman - z całym szacunkiem okey, tylko do końca nie jestem przekonany (bez odrobiny złośliwości) czy właściwie zrozumiałeś to co przeczytałeś. Bo ja rozumiem to inaczej. - Poradnia językowa podaje... poradnia zaleca aby w mowie powszechnej... , a przecież komentarz ze zwrotem... "na ulicy"... nie jest rozmową bezpośrednią twarzą w twarz, tylko oficjalnym tekstem pisanym. Może znajdzie się autorytet od języka polskiego, który by jednoznacznie rozwikłał ten konkretny przypadek, na pożytek i dla wiedzy nie tylko naszej, ale i innych. Z pozdrowieniami