Te kłótnie mające długi przebieg nie mogły zostać inaczej rozstrzygnięte niż przez sąd, który uznał ten teren jako neutralny i stał się on tym samym nietykalnym i bezpańskim miejscem buforowym między obiema działkami. Gdy wczoraj dzieci bawiły się na tym terenie, zaczęły pogłębiać znajdujący się tam dół i nagle natknęły się na twardy, pożółkły, wyłaniający się z ziemi przedmiot. Zaczęły kopać dalej i nagle okazało się, że był to złoty puchar. Dalsze badania wykazały, że był to rzymski puchar, który pochodzi z czasów cesarza Klaudiusza. Mieszkający nieopodal obywatel udał się zaraz na miejsce znaleziska, zaczął kopać dalej i ku swojemu zdumieniu wydobył wiele starożytnych przedmiotów, takich jak klamry z masywnego złota oraz wiele złotych i srebrnych monet. Prawdopodobnie natknięto się na miejsce, w którym zakopane zostały skarby. Najbardziej oryginalny w tym wszystkim jest fakt, że wszystkie te ozdoby, monety itp., które spoczęły w tym bezpańskim miejscu, nie przynależą do nikogo. Mało tego, każdy, kto znajdzie coś w tym miejscu, może ten przedmiot sobie zatrzymać. Na pucharze widniał ozdobny napis po łacinie: Quando Katharina, Sybilla, Camilla garrire incipiunt et ab hoc et ab hac et ab illa (Gdy Katharina, Sybilla i Camilla spotykają się razem, zaraz zaczynają się plotki o tym i o tamtym). Ten wers pokazuje w zabawny sposób, że także w ciemnym średniowieczu mieszkające w Elblągu i nieopodal Elbląga panny miały takie same jak dzisiejsze dziewczęta zwyczaje (Altpreußische Zeitung, piątek, 01.04.1904 r.).
Świętowali urodziny Bismarcka
Wierni zwolennicy Bismarcka* zebrali się w czwartek w przeddzień urodzin zmarłego kanclerza w hotelu de Berlin na wspólną kolację, która przebiegła w radosnej atmosferze. Nadburmistrz Elditt wzniósł toast na cześć Cesarza, podczas gdy prezes wiernych zwolenników Bismarcka kapitan Neske, wspomniał kanclerza jako męża stanu i dyplomatę i wezwał młodzież do tego, by zawsze wspominali Bismarcka z wielką czcią. […] Radca sanitarny dr Hantel zwrócił uwagę w swojej długiej przemowie na to, że po postawieniu w naszym mieście pomnika Cesarza Wilhelma I, należy przystąpić do projektu wzniesienia podobnego pomnika Bismarcka. Elbląg musi mieć swój własny pomnik tego przywódcy. Podczas zorganizowanej tego dnia zbiórki zebrano ładną sumę pieniędzy […], łącznie 406 marek. […] Właściciel mleczarni Schröter zaproponował zwolennikom Bismarcka, że ufunduje dwa pomniki przywódcy, które miałyby stanąć na Gęsiej Górze i na wzniesieniu Stagnitter. Następnie odśpiewano wspólnie pieśni, co sprawiło, że spotkanie miało radosny przebieg i zakończyło się dopiero po północy (AZ, niedziela, 03.04.1904 r.).
Co nowego w teatrze miejskim?
Dziś wieczorem na scenie naszego teatru usłyszymy bardzo lubianą i znaną operę pt. „Lohengrin” Ryszarda Wagnera** w następującej obsadzie: w roli Heinricha Voglera pan Heinrich Friecke, w roli Lohengrina pan Haberfelder, w roli Elzy panna Hilda Steffens, w roli Fryderyka von Telramund wystąpi Robert Mirtsch (AZ, środa, 06.04.1904 r.).
*Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen (ur. 1 kwietnia 1815 w Schönhausen (Elbe), zm. 30 lipca 1898 r. we Friedrichsruh (Aumühle) – książę von Bismarck-Schönhausen, książę von Lauenburg; niemiecki polityk, mąż stanu, premier Prus, kanclerz Rzeszy zwany Żelaznym Kanclerzem. Odegrał wiodącą rolę w procesie zjednoczenia Niemiec. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej wpływowych polityków europejskich XIX wieku – Wikipedia.
**Wilhelm Richard Wagner (ur. 22 maja 1813 w Lipsku, zm. 13 lutego 1883 w Wenecji) – niemiecki kompozytor, dyrygent i teoretyk muzyki okresu romantyzmu. Uznawany za jednego z najwybitniejszych twórców dramatu muzycznego – Wikipedia.
Co tydzień cytujemy i tłumaczymy fragmenty artykułów z gazet, które ukazywały się w Elbingu, tym razem z drugiego dziesięciolecia XX wieku. Obecnie przywołujemy publikacje z gazety Altpreußische Zeitung".
