Czekają na zmiany

zaden samorzad w polsce nie podpisal umowy z pkp na utrzymywanie nierentownych linii kolejowych (chodzi o doplaty). byc moze elblag bedzie pierwszy? jesli nie polaczenie elblag-braniewo moze funkcjonowac (jesli sie cos ruszy) tylko jako linia turystyczna

Kolejowa linia „nadzalewowa” została wybudowana przez towarzystwa turystyczne i stanowiła ich własność. Może na fali reprywatyzacji PKP odda towarzystwom turystycznym ich obiekt i wypłaci sowite odszkodowanie za 50 lat eksploatacji i czerpania zysków? Ufam, że pod ich zarządem linia ta znowu stanie się rentowna. (czy coś pokręciłem?).

MEMORANDUM MIEJSCOWEGO ABORYGENA. Czas nieubłaganie mija. Niezbyt to wyszukane słowo, ale jak prawdziwie oddaje istotę rzeczy, zwłaszcza w odniesieniu do naszych obecnych realiów dnia codziennego. Przemijanie jest domeną czasu , ale nie koniecznie musi być przyległością śmiertelników, szczególnie to nie postrzeżone, które prowadzi do bylejakości, zaniechań i sprowadza sprawę do marginalnych pokładów sił witalnych człowieka. Jest tyle do zrobienia, aby zaistnieć w świadomości europejskiej, tej średniej, nie najwyższych lotów, tej która pierwsza pozwoli, w pełni tego słowa znaczeniu, nazwać nas pełnoprawnymi członkami nowej Europy. Obszar na którym żyjemy – to nasza ojczyzna, miejsce w którym się urodziliśmy i obecnie egzystujemy, być może jest to także obszar bardzo bliski ludziom innych nacji, którzy stąd także wywodzą swoje korzenie. Ja jako rodowity elblążanin, chciałbym podzielić się kilkoma spostrzeżeniami wynikającymi z potrzeby i konieczności szybkiego działania, które da początek (mam nadzieję) powstaniu inicjatywy zarówno władz lokalnych jak i miejscowej społeczności. Na początek proponuje zająć się niszczejącym mieniem kolei w obrębie Naszej Krainy. PKP ogromny organizm, obecnie bardzo niewydolny, powodujący liczne konflikty i zawirowania w gospodarce naszego kraju. Abnegacja kolei jest ogromna, nie można liczyć na jej udział w jakiejkolwiek inicjatywie regionalnej, nie mówiąc już nic o inicjatywach gminnych lub powiatowych. Zróbmy to sami wyprzedzając wszystkich, których jeszcze można wyprzedzić, zagospodarowując substancję bogatą w gęsta sieć szlaków kolejowych ( niektórych już pozbawionych torowisk) będącą nerwem naszej krainy. Co raz pojawiają się sygnały o zamykaniu lub wręcz całkowitej likwidacji niektórych linii kolejowych. Ostatnio straszy się nas, o zgrozo, zamknięciem linii Nadzalewowej Elbląg-Braniewo. Ten szlak kolejowy powstał głównie aby eksponować uroki tego miejsca i prawdę powiedziawszy żaden inny środek komunikacji powszechnej nie jest w stanie przejąć tej roli, lub ją zastąpić. Cała Europa dostrzega istotną funkcję społeczno-ekologiczną kolei i w sposób wydatny modernizuje swoje szlaki. Natomiast nasza kolej wycofuje się z niewiadomych przyczyn z przetargu na autobusy szynowe – tani, lekki i szybki tabor do obsługi ruchu lokalnego a rozkład jazdy pociągów kojarzy nam się nierozwiązywalnym zadaniem matematycznym, którego niewykonalność wynika z błędnie przyjętych założeń (nikt nie analizuje potrzeb społecznych i rynku tego rodzaju usług). Nadal kierujemy się źle pojętym „dobrem społecznym”, a w dziedzinie prawa „małą szkodliwością społeczną”. Ten bełkot jest nie do przyjęcia, bo cały czas drepczemy w miejscu a Europa Zachodnia poważnie się zastanawia, czy przyjąć nas do siebie i czy już na to zasłużyliśmy. Z drugiej strony nie ma co się oszukiwać, EWG w obszarze Polski zainteresowane jest przede wszystkim nowym dużym „rynkiem zbytu”, a nie naszą gospodarką, czy też innymi naszymi domenami. Naszym wielkim potencjałem są piękne tereny i samorządność lokalna – nowy organizm społeczny, który rodzi się w bólach, ale zaczyna już żyć i doskonale funkcjonować, są na to rozliczne przykłady. Proponuję więc aby zainteresować się majątkiem PKP, który obumiera i niszczeje w sposób katastrofalny. Wszystkich problemów obecnej chwili nie załatwi powszechna motoryzacja i jej rozliczne fetysze, oferowane nam na co dzień. Kraje, które przeżyły chorobę motoryzacji w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych kładą duży nacisk na komunikację powszechną i starają się stymulować niekontrolowany rozwój kultury kółka z silnikiem. W obszarze majątku kolei i jej działalności można by zaproponować: · Wynajęcie wagonów i stworzenie objazdowych tanich hotelików dostępnych nawet dla kieszeni biednego studenta (standard schronisk młodzieżowych). Każda, nawet mała stacja posiada bocznicę, wodociąg i telefon, a te właśnie media zaspokoją w pełni potrzeby tego rodzaju przedsięwzięcia. · Część wynajętych wagonów można przeznaczyć na wyszynk - tanie smaczne i ze standaryzowane jadłodajnie, które będą stanowiły konkurencję dla sieci nawet MacDonalda. Wagony tego typu mogą stać nie tylko na torowiskach ale także w eksponowanych miejscach miejscowości na imitacji torów, doskonale wkomponowane w krajobraz (to samo można dokonać ze starymi tramwajami). Dwa momenty są tu najistotniejsze: menu (proste i smaczne), wystrój i zewnętrzny wygląd tego typu wagonu – pełna standaryzacja opracowana przez fachowców. · Przy szlakach kolejowych istnieje dużo niewykorzystanych , niszczejących budynków i zabudowań. PKP nie ma żadnej koncepcji na zagospodarowanie tego mienia, można by się pokusić o szczegółową analizę tego zagadnienia. Ta substancja budowlana może spełniać wielorakie funkcje, warunkowane lokalnymi potrzebami. Podstawową jednak sprawą jest uregulowanie stanu prawnego powyższych nieruchomości, co wiąże się głównie z przeprowadzeniem procesu uwłaszczenia, a ta operacja prawna nie została dokonana powszechnie. Z moich obserwacji wynika, że na terenie Polski Północnej proces uwłaszczenia dokonano w odniesieniu do 50% (podejście optymistyczne) mienia administrowanego przez PKP. · Zagospodarowanie starych szlaków kolejowych, pozbawionych torów, doskonale nadających się na przykład do adaptacji na trasy rowerowe z całą infrastrukturą im towarzyszącą (np.stary szlak kolejowy, pozbawiony torów, łączył kiedyś Elbląg z Ostródą i Iławą) · Bogate gminy lub ich związki mogą się pokusić, wspólnie z lokalnym establishmentem o wykup małych, bardzo atrakcyjnych szlaków kolejowych, tworząc z nich doskonałą ofertę turystyczną. Te i inne przykłady, które można by mnożyć dają niezbite dowody, że niemoc sprawczą można pokonać, przełamując pewne stereotypy , tworząc politykę lokalną, która zapewni nowe miejsca pracy i dochody, tak teraz potrzebne samorządom. Z wyrazami szacunku. Wojciech Pawlak

Panie Wojtku. Ja tu się produkuję po 3-7 wersów... a Pan taką petardę! Gratuluję, przeczytałem i zgadzam się z Pana opinią.

Wychodząc naprzeciw wzrastającemu zainteresowaniu rowerem, jako środkiem rekreacji, poznania i komunikacji samorządy lokalne wystąpiły z propozycją restytucji koncepcji ścieżek rowerowych. Warmińsko - Mazurskie Biuro Planowania Przestrzennego w Olsztynie opracowało Studium Ścieżek Rowerowych. Szansę rozwoju ruchu rowerowego na Warmii i Mazurach stwarzają: korzystne położenie, doskonałe walory przyrodniczo-krajobrazowe oraz historia udokumentowana zachowanym bogatym dziedzictwem kulturowym. Celem podjęcia prac projektowych nad Studium jest rozwinięcie szczegółowe projektu Europejskich Tras Rowerowych Polski Północnej (Velo Henseatica) - projekt już realizowany w Polsce Północno-Zachodniej oraz opracowanie tras rowerowych dla Warmii i Mazur oraz Pomorza w ramach regionalnej i nadbałtyckiej współpracy - wpisanie ich w istniejącą sieć tras. Sieć tras rowerowych województwa służyć ma rozwojowi turystyki w regionie i jego promocji jak również rekreacji, edukacji i poznaniu walorów przyrodniczych, historycznych regionu, integracji społeczeństw oraz ograniczeniu szkodliwego oddziaływania na tereny szczególnie chronione. W Studium wyznaczono trasy rowerowe międzynarodowe i międzyregionalne. Przy wyznaczaniu tych tras wzięto pod uwagę: 1. Koncepcje rozwoju transeuropejskich (projekt Eurovelo) i krajowych tras rowerowych (Velo Henseatica). 2. Atrakcyjność przyrodniczą: czyste i nieskażone środowisko; różnorodność ukształtowania terenu; bogactwo flory i fauny; obszary chronione. 3. Atrakcyjność kulturową: zasoby kulturowe, krajobraz kulturowy, 4. Bazę turystyczną. 5. Lokalizację węzłów obsługi turystyki rowerowej. 6. Wykorzystanie istniejących dróg o niewielkim natężeniu ruchu i nieczynne torowiska. Wyznaczone trasy mają charakter przelotowy wiążąc ze sobą punkty przelotowe istotne z punktu widzenia turystycznego państwa, regionu i obszaru. Będą one funkcjonowały w powiązaniu z projektowaną siecią węzłów usługowych rozmieszczonych w sposób zapewniający dobrą obsługę cyklistom. Uzupełnieniem wymienionych tras będą trasy lokalne, które poprzez powiązanie z jakimś ośrodkiem czy węzłem usługowym będą miały charakter pętli. Trasy rowerowe międzynarodowe. Przez obszar Polski Północnej w projekcie Euro Velo znalazła się trasa nr 10 "Hanzeatycka" - to trasa wokół Bałtyku przechodząca przez St. Petersburg - Helsinki - Sztokholm - Ystad - Kopenhaga - Świnoujście - Gdańsk - Kaliningrad - Kłajpedę - Rygę - do St. Petersburga ( na rysunku przebieg jej został pokazany w sposób uproszczony). W nawiązaniu do programu Euro Velo oraz do istniejącej sieci ścieżek rowerowych Europy zachodniej powstał projekt Europejskich Tras Rowerowych Polski Północnej, biorących początek na granicy polsko - niemieckiej i prowadzących do granicy na wschodzie Polski z Litwą i Obwodem Kaliningradzkim. W projekcie tym uwzględniono 2 warianty przebiegu korytarzy ścieżek międzynarodowych przez obszar Polski Północnej: trasa nadmorska oraz trasa Tysiąca Jezior Północnych. Trasa nadmorska Na terenie Polski trasa prowadzi od Świnoujścia terenem nadmorskim , przechodzi przez Światowy Rezerwat Biosfery w okolicach Łeby, półwysep Helski, Władysławowo, dalej prowadzona jest wariantowo przez Kaszuby lub drogę nadmorską z Gdańska na Mierzeję Wiślaną . Na teren Warmii i Mazur wchodzi z kierunku Malborka - (wariant prowadzony przez teren Kaszub), dalej przebiega przez Żuławy Wiślane, Elbląg, Wysoczyznę Elbląską, Frombork, Braniewo do Kaliningradu. Trasa Tysiąca Jezior Północnych Trasa z zachodu Europy wprowadzona na teren Polski w Choszcznie wiąże Pojezierze Pomorskie /przebiega przez Czaplice, Gryfino, Szczecinek, Bory Tucholskie/ z Pojezierzem Mazurskim , na które wkracza po przekroczeniu Pojezierza Chełmińsko - Dobrzyńskiego i Iławskiego. Na obszarze województwa Warmińsko - Mazurskiego trasa ta prowadzona jest przez Iławę, Ostródę, Olsztyn, Lidzbark Warmiński, Kętrzyn, Węgorzewo, Gołdap w kierunku Litwy i Białorusi. Na obszarze Województwa Warmińsko - Mazurskiego uzupełnieniem tras międzynarodowych są: · warianty trasy Tysiąca Jezior Północnych: - na odcinku Węgorzewo - Giżycko - Gołdap. - na odcinku Iława - Lubawa - Olsztynek - Olsztyn. · odgałęzienia od trasy Tysiąca Jezior Północnych: - z Lidzbarka Warm. w kierunku przejścia granicznego w Bezledach do Kaliningradu, - z Olsztyna przez Szczytno, Pisz i Augustów w kierunku Białorusi. · szlak Bociani, szlak nadgraniczny wiążący trasę nadmorską z trasą tysiąca Jezior Północnych. Biegnie on z Braniewa, przez Pieniężno, Sępopol do Węgorzewa. Na obszarze województwa zaprojektowano 1.034 km tras międzynarodowych, w tym 275 km przebiega po drogach utwardzonych, 169 km po nieczynnych torowiskach, a pozostałe odcinki przebiegają po nieutwardzonych drogach. Trasy międzyregionalne Na obszarze województwa zostały one poprowadzone tak, aby zapewnić powiązanie Warmii i Mazur z przyległymi województwami oraz zapewnić spójność tras międzynarodowych na naszym obszarze. Poprowadzone zostały przez tereny o różnorodnym bogactwie kulturowym i przyrodniczym. Łączna długość zaprojektowanych tras na obszarze województwa wynosi 1.160km, w tym po drogach utwardzonych 247km, po nieczynnych torowiskach 119km. - trasa Mława - Działdowo - Dąbrówno - Samborowo - Zalewo - Kanał Elbląsko Ostródzki - Elbląg umożliwia powiązanie Mazowsza, części zachodniej województwa Warmińsko - Mazurskiego z obszarem nadmorskim - trasa Suwałki - Stare Juchy - Orzysz - Mikołajki - Mrągowo - Biskupiec - Olsztyn umożliwia powiązanie Suwałk z Olsztynem, a poprzez trasę międzynarodową Olsztyn - Iława umożliwi przejazd z zachodu na wschód i środkową część województwa. - trasa Działdowo - Nidzica - Szczytno wiąże Mazowsze z Wielkimi Jeziorami Mazurskimi - trasa Myszyniec - Szczytno - Biskupiec - Lidzbark wiąże rejon Kurpi z przejściem granicznym w Bezledach oraz terenami nadmorskimi - trasa Księży Lasek (Myszyniec) - Rozogi - Pisz - Orzysz - Giżycko wiąże rejon Kurpi i Mazowsza z Wielkimi Jeziorami Mazurskimi - trasa Ruciane Nida - Mikołajki - Ryn - Giżycko wiąże ze sobą trasy międzynarodowe wzdłuż Wielkich Jezior Mazurskich - trasa Karwica - Ruciane Nida - Mrągowo - Święta Lipka - Kętrzyn - Garbno - Drogosze - Mołtajny zapewnia spięcie trzech tras rowerowych międzynarodowych - trasa Stare Juchy - Ełk - Krzywe - Boryny - Augustów umożliwia przejazd w rejon Biebrzańskiego Parku Narodowego oraz w rejon Pojezierza Augustowskiego z kierunku Wielkich Jezior Mazurskich - trasa Lidzbark W. - Orneta - Pasłęk - Dzierzgoń - Malbork wiąże w części północnej województwa Malbork, obszar Kanału Elbląsko - Ostródzkiego z międzynarodową trasą Olsztyn - Lidzbark W., a pośrednio kieruje ruch w rejon Wielkich Jezior Mazurskich - trasa Worlity - Morąg - Orneta - Pieniężno wiąże trasę międzynarodową Olsztyn - Iława z przejściem granicznym w Gronowie - trasa Szeląg - Ostróda - Mielno obsługuje obszar Parku Krajobrazowego. Jest łącznikiem pomiędzy trasą międzynarodową Iława - Olsztyn , a jej wariant prowadzony jest przez Pola Grunwaldzkie - trasa Nidzica - Brzeźno wiąże Mazowsze z Olsztynem poprzez trasę międzyregionalną Działdowo - Szczytno i międzynarodową Iława - Olsztyn - trasa Mrągowo - Ryn wiąże te dwa ważne ośrodki turystyczne w rejonie Pojezierza Mrągowskiego i Wielkich Jezior Mazurskich - trasa Rakowice - Nowe Miasto Lubawskie - Brodnica wiąże województwo z Toruniem - trasa Pisz - Kolno wiąże województwo z obszarem zachodnim Podlasia (Łomża) - trasa Iława - Biskupiec - Grudziądz wiąże województwo z Grudziądzem. Parametry techniczne ścieżek rowerowych Szerokości ścieżek rowerowych powinny wynosić zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. nr 43 z 14.05.99 roz.9): - 1,5 m - gdy jest ona jednokierunkowa, - 2,0 m - gdy jest ona dwukierunkowa, - 2,5 m - przy łączeniu ruchu pieszego i rowerowego. Szerokości ścieżek rowerowych należy ustalać indywidualnie, jeżeli oprócz ruchu rowerowego pełni ona inne funkcje. Pochylenie podłużne nie powinno przekraczać 5%. W wyjątkowych wypadkach dopuszcza się pochylenie większe niż 15%. Pochylenie poprzeczne powinno być jednostronne i wynosi 1% do 3%, w zależności od rodzaju nawierzchni i powinno umożliwiać spływ wody opadowej. Oznakowanie Dla zapewnienia rowerzyście bezpieczeństwa należy trasy rowerowe oznakować zgodnie z wymaganymi przepisami dotyczącymi znaków i sygnałów drogowych (Roz. MTiGM oraz SWiA nr 622 z dn. 21.06.1999r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych Dz.U. nr 58). Nawierzchnie ścieżek rowerowych. Rower jako pojazd o sztywnym zawieszeniu wymaga nawierzchni równych. Zawsze powinna być to nawierzchnia typu lekkiego o minimalnej grubości warstw. Rodzaj nawierzchni na trasach rowerowych zależy od funkcji trasy, obciążenie ruchem rowerowym i miejsca przebiegu. Na terenach zabudowanych, trasa rowerowa może służyć również jako promenada, ciąg pieszo-rowerowy, w przypadku dużego obciążenia ruchem. Na ciągach służących jako dojazdy do pracy należy wykonać nawierzchnię trasy rowerowej w technologii nawierzchni ulepszonej tj. mieszanek mineralno-bitumicznych gr. 3 cm, klinkieru drogowego, kostki betonowej typu Polbruk, z płyt drogowych typu TRELINKA, płyt betonowych lub betonu cementowego. Poza terenem zabudowy na trasach rekreacyjnych nawierzchnie tras rowerowych mogą być wykonane w technologii drogi (nawierzchni) gruntowej profilowej, drogi gruntowej ulepszonej - nawierzchni gruntowej stabilizowanej cementem, bitumem, wapnem, nawierzchni twardych ulepszonych - żwirowych, tłuczniowych. Nawierzchnie na trasach rekreacyjnych winny być wykonywane z materiałów miejscowych z uwagi na koszt nawierzchni. W drugim etapie nawierzchnie te mogą być wykorzystane jako podbudowa dla nawierzchni ulepszonych. Korzyści i efekty rozwoju turystyki rowerowej przemawiają za tworzeniem niezależnej, proekologicznej sieci tras rowerowych o funkcjach rekreacyjno-turystycznych i komunikacyjnych. Wielostronne korzyści przemawiają za popularyzacją roweru i budową tras rowerowych. Do elementów pozytywnych należą efekty: Zdrowotny - ruch, relaks w kontakcie z naturą (długie trasy, wycieczki, spacery). Codzienny ruch wpływający korzystnie na prawidłowy metabolizm organizmu. Poznawczy - poznawanie: krajobrazu, ciekawych obiektów środowiska przyrodniczego i kulturowego, ludzi, zwyczajów, ogólnie kultury, historii, języków i.t.p. Ekonomiczny - jedna z tańszych form wypoczynku. Ekologiczny - jest to czysty środek transportu (bez spalin, bez hałasu). Dowolności wyboru - możliwość doraźnego komponowania trasy (brak uzależnień zewnętrznych). Integracyjny - zacieśnianie przyjaźni, dobrych kontaktów ze współwędrującymi. Wzbogacania innych form wypoczynku - wędrownego, samochodowego (zamiana roweru na trasy po okolicy); pobytowego - wycieczki w oparciu o stałą bazę pobytową. Użytkowy - jako środek transportu w mieście i na wsi (do pracy, do szkoły, po zakupy). Sportowy - rywalizacja na każdym poziomie niezależnie od wieku. Wychowawczy - kształtowanie charakteru przy pokonywaniu różnych utrudnień. Promocyjny - promocja agroturystyki. Ekonomiczny i gospodarczy - powstanie sieci obsługi ruchu rowerowego (aktywizacja gospodarcza); możliwość zarobkowania przy zbiorach owoców i.t.d.; zwiększenie frekwencji w obiektach kultury. Popularyzacja ruchu rowerowego wymaga wspólnych działań na szczeblu centralnym, regionalnym i lokalnym - użytkowników rowerów, producentów, handlowców oraz planistów i projektantów. Szczególną rolę należy powierzyć mas mediom oraz czynnikowi społecznemu. Siła stowarzyszeń użytkowników roweru tkwi w tym, że są one reprezentatywnym głosem mieszkańców. INFORMACJA O ŹRÓDŁACH POZYSKIWANIA ŚRODKÓW PRZEZ SAMORZĄDY NA ROZWÓJ TURYSTYKI ROWEROWEJ 1. Program SAPARD Istnieje możliwość pozyskania środków w ramach komponentu 4.1.3 Programu SAPARD - "Zwiększanie atrakcyjności turystycznej obszarów wiejskich". Celem szczegółowym komponentu jest zwiększenie dochodu poprzez wzrost atrakcyjności terenów wiejskich. Priorytetami są: zagospodarowanie terenu (ścieżki rowerowe, szlaki piesze, parkingi, ogrodzenia, urządzanie terenów zielonych i inne); tablice dydaktyczne, informacyjne i regulaminowe; urządzenia rekreacyjno sportowe (wiaty, place zabaw, inne); obiekty kultury fizycznej, turystyki i wypoczynku; pomosty, mola; inne elementy małej infrastruktury turystycznej. O przyznanie dotacji mogą ubiegać się organizacje pozarządowe prowadzące działalność non-profit, gminy i związki gmin. Wysokość dotacji może stanowić do 50% całkowitych zakwalifikowanych kosztów projektów, ale nie więcej niż 25.000 EURO. W przypadku związków międzygminnych wynosi: liczba gmin razy 20.000 Euro na inwestycję. Wnioskodawcy powinni wykazać, że planowana inwestycja zwiększy atrakcyjność turystyczną obszaru i wpłynie na lepsze wykorzystanie istniejących i planowanych miejsc noclegowych. Podstawowe kryteria oceny projektów: wielkość wkładu własnego (środki publiczne i prywatne), koordynacja z działaniami promocyjnymi, liczba podmiotów z sektora turystyki działających w regionie. Komponent ten będzie wdrażany przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. W każdym województwie projekty będą poddane ocenie wg Arkusza Ocen Projektów przez Grupę Ekspertów. Olsztyński Oddział Terenowy ARiMR mieści się przy ul. Św. Wojciecha 2/11 tel. (089) 535 03 38. 2. Program Współpracy Przygranicznej PHARE Program ten funkcjonuje od 1994r. i stanowi największy program pomocy bezzwrotnej (ok. 22% ogólnej kwoty Programu Phare). Jedną z jego części jest wspieranie współpracy w regionie Morza bałtyckiego (obejmuje woj. warmińsko - mazurskie). Priorytetami są: ochrona środowiska; transport; rozwój gospodarczy: wspieranie małej i średniej przedsiębiorczości, turystyka w tym rowerowa; zasoby ludzkie. Ze względu na procedurę wyboru i realizacji projektów, podobną do obowiązującej w krajach UE, głęboką decentralizację i przestrzeganie zasad pomocniczości, program ten może spełnić istotną rolę w przygotowaniu naszego kraju do korzystania z funduszy Strukturalnych Unii Europejskiej. Jednostką odpowiedzialną za realizację programu jest Władza Wdrażająca Program Współpracy Przygranicznej Phare, 00-557 Warszawa, Al. Ujazdowskie 19, tel. (022) 694 73 08. 3. Współpraca z Polskim Towarzystwem Turystyczno - Krajoznawczym Istnieje możliwość uzyskania środków finansowych z Głównej Komisji Turystyki PTTK we współpracy z oddziałami terenowymi na np. Oznakowanie szlaków turystycznych, w tym rowerowych.

Trzcińsko-Bagienne jest bardzo płodnym województwem, szczególnie jeśli chodzi o aborcję wszelkiej inicjatyway i jej rozmywanie - My Aborygeni Miejscowi w Elblągu to wiemy.

Doskonałość istnienia Biura Planowania w Olsztynie polega na tym, że nkt (szczególnie z Elbląga) nie zna wytworów ich myśli twórczej. Tacy ostatnio jesteśmy zakrenceni. Proponuję podpisywać się pod swoimi anonsami. Wszyscy będziemy wiedzieli z kim amamy do czynienia. Hasło - OTWARTA PRZYŁBICA.

Dziękuję Panie Anonimie Andrzeju.