Ryszard Riedel nie był i nie potrafił być zwykłym człowiekiem. Mimo postępujących lat był człowiekiem o wrażliwości i psychice dziecka, żyjącym w świecie własnych marzeń i iluzji. Można by go nawet nazwać współczesnym uosobieniem "Piotrusia Pana", który nie stąpał jak inni po ziemi, tylko unosił się z wdziękiem nad nią, odwiedzając kiedy było mu to na rękę swoją "Nibylandię". Unosił się oczywiście do czasu, dopóki nie zaczęła go brutalnie przyciągać ziemska grawitacja. Wtedy sięgnął po dodatkowe "paliwo" - po narkotyki...
Produkcja: Polska, 2005
Gatunek: Dokumentalny/Muzyczny
Czas: 101 min.
Reżyseria: Jan Kidawa-Błoński
Scenariusz: Przemysław Angerman, Jan Kidawa-Błoński
Premiera: 12 sierpnia 2005
Dystrybutor: ITI Cinema
Aktorzy: Tomasz Kot, Jolanta Fraszyńska, Maciej Balcar, Przemysław Bluszcz, Joanna Bartel, Zbigniew Zamachowski
Bilety: 42 zł (karnet na repliki), 13 zł i 11 zł (ulgowy)
Zobacz także: "Od poniedziałku repliki w Światowidzie"
Pojedyncze zaproszenia na dzisiejszy seans w ramach replik XXX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni wygrali: Jarosław Mincewicz i Anna Rusiecka. Gratulujemy, potwierdzenia wysłaliśmy mailem.
Najnowsze artykuły w tym dziale
A moim zdaniem...
Film smutny i refleksyjny, taki, jakie w dużej części było życie Ryśka Riedla. Płomień jego życia zgasł zbyt szybko, ale pozostała po nim wspaniała i wiecznie żyjąca muzyka oraz teksty piosenek. Muszę powieszieć, że Tomasz Kot bardzo przekonująco zagrał swoją rolę i dzięki mu za to!!! Przez cały film towarzyszy nam oczywiście muzyka zespołu Dżem, a przy niektórych utworach takich, jak "Sen o Victorii", czy "List do M" trudno powstrzymać łzy. Dla mnie osobiście niezwykłe i wzruszające było także to, że żaden z widzów nie wstał z miejsca i nie wyszedł z sali zanim z ekranu nie zniknęły ostatnie końcowe napisy i nie ucichła muzyka Dżemu. To taki mały hołd złożony temu wspaniałemu artyście.
Film warty polecenia naprawdę zajefajny polecam go szczególnie motocyklistą gdyż warto poznac historie najsłynniejszego wokalisty zespołu Dżem
Kompetencje personelu w multi mnie rozwalają, czekałem 10 min na udzielenie mi prostych informacji: ile kosztuje bilet, w jakich godzinach odbywają się seanse, a do kiedy będzie wyświetlany okazało się najtrudniejszym, bo otrzymałem odpowiedź nie wiem. Ale kupiłem bilety i staciłem 15 min, bo pani coś się pomyliło, coś źle nacisnęła (takie były tłumaczenia) ssuuuuuuuuuper. To było moje pierwsze i ostatnie wyjście do multikina elbląskiego. Wolę nasz stary, sprawdzony,tańszy Światowid.
Odniosę się do przedmówcy ; to co piszesz to święta prawda ,niedawno udałam się do Multikina po informacje
piękna wogóle niekompetentna i niekulturalna panienka rzuciła mi pod nos informator nawet nie podnosząc głowy .Poczułam się olana po całej linii. To również była moja ostatnia wyprawa do instytucji ,gdzie przecież nie muszę zostawiać swoich pieniędzy.A chyba wystarczyło by zatrudnić uprzejmych i fajnych ludzi.
Do pani Ziuty. Skąd Pani wie, że wszyscy zatrudnieni ludzie w multikinie są nieuprzejmi? Bo tak Pani zakłada. Poza tym niestety nie wiemy ile czasu film bedzie wyświetlany, ponieważ dostajemy grafik jedynie od piątku do czwartku i to nie jest nasza wina, dlatego takie zarzuty są niesprawiedliwe tym bardziej, że praca na kasie nie należy do najłatwiejszych i niektórzy z nas dopiero zaczynają, a za każdą pomyłke odpowiadamy finasowo.
Pan który się tu wypowiadał chyba jest bardzo znerwicowany skoro tak bardzo dotkneło go to że musiał tak dłuuugo czekać na bilet, podejrzewam że kasjerka była bardziej zdenerwowana od Pana tą pomyłką, poza tym chyba są większe tragedie na świecie niż narzekanie na takie bzdury. proponuje spróbować pracy na kasie i potem się wypowiadać. Współczuje wam że już nigdy nie pójdziecie do multikina, bo grają tam dużo fajnych filmów, które nie zawsze bedą w światowidzie, ale to wasz wybór. Nauczcie się troche cierpliwości i tolerancji, bo nie zdajecie sobie sprawy, że czasami popełnia sie błędy, szczególnie jak się dopiero zaczyna prace. Nikogo do końca nie można zadwowolić
pracownik mnie wzruszył...wruszyła mnie jego historia...