Cytujemy obszerne fragmenty artykułu Henryka Miłosza, który ukazał się w Roczniku Elbląskim w 2006 roku.
Początek trzeciego tysiąclecia w akademickim Elblągu
2000-2001. Jeszcze jesienią 2000 roku, po wizycie delegacji Elbląga w mieście Ronneby (Szwecja), z inicjatywy prezydenta Henryka Słoniny, podjęty został temat rozwoju informatyzacji w naszym mieście. Model „złotego trójkąta”, biznes – nauka – samorząd, zyskał uznanie zainteresowanych stron. Zrodziła się idea budowania „Centrum Informatycznego”. Powołany w tej sprawie zespół organizacyjny, składający się z przedstawicieli elbląskich firm, uczelni i samorządu, zajął się przygotowaniem założeń organizacyjno-ekonomicznych, a przewodniczył jemu Florian Romanowski – dyrektor OPEGIEKA w Elblągu.
2001. PWSZ, realizując przyjęte przez zespół założenia powołał Instytut Informatyki Stosowanej, którego zadaniem jest rozwój kadry dydaktyczno-naukowej ściśle związanej z kierunkiem informatycznym oraz rozpoczął kształcenie studentów – przyszłych inżynierów sfery IT w Elblągu. Pierwszym dyrektorem został dr hab. inż. Antoni Wiliński (2001-2003). W 2005 r. mury uczelni opuściło pierwszych 150 inżynierów informatyków, a w 2006 r. liczba absolwentów będzie podobna.
2001. Kolejne działania prezydenta miasta doprowadziły do budowy w sąsiedztwie budynku uczelni przy ul Grunwaldzkiej, hali widowiskowo-sportowej, która w założeniach ma pełnić kilka funkcji, będących kontynuacją planów rozwoju szeroko rozumianej przedsiębiorczości w mieście, szczególnie wśród osób studiujących i rozpoczynających pracę zawodową. Funkcje obiektu zakładają funkcjonowanie: inkubatora nowoczesnych technologii, pierwsze siedziby dla małych i średnich przedsiębiorstw, powierzchnie wystawiennicze i sale widowiskowo-sportowe na 2.400 miejsc. Obiekt, budowany kosztem 38 milionów złotych, ze znaczącym udziałem środków unijnych, jest już w budowie, a jego oddanie do użytku przewidywane jest w czwartym kwartale 2006 r. (To było Centrum Sportowo-Biznesowe, które ostatecznie zostało włączone w struktury MOSiR, a inkubator przedsiębiorczości przeniesiony do Elbląskiego Parku Technologicznego – przyp. portEl.pl)
Rok 2002 – Powstaje w Elblągu Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych Regent College. Prywatne kolegium, mieszczące się przy ul Królewieckiej 100, prowadzi 3-letnie studia licencjackie o specjalności filologia angielska. Nauka realizowana jest w trybie dziennym i zaocznym. Kolegium objęte jest opieką naukowo-dydaktyczną Uniwersytetu Gdańskiego Podpisana umowa o współpracy umożliwia słuchaczom równoległe studiowanie na ostatnim semestrze w Uniwersytecie Gdańskim. Po obronie pracy dyplomowej otrzymują oni tytuł licencjata filologii angielskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Obecnie (dane z 2006 roku – przyp. red.) kolegium kształci w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym ponad 450 osób (1). Dyrektorem NKJO jest mgr Marek Goerick.
Rok 2002 – Uniwersytet Warmińsko Mazurski w październiku uruchomił w Elblągu Oddział Zamiejscowy, prowadząc kształcenie na kierunku administracja. Niespełnienie wymogów prawno-organizacyjnych spowodowało, że po trzech semestrach nauki studentów przeniesiono do uczelni w Olsztynie.
Rok 2003 – Podjęta została próba uruchomienia Wyższej Szkoły Współpracy Europejskiej i Mediów. Rok później Wyższa Szkoła Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie próbowała uruchomić w Elblągu Collegium Unia Europejska - Wschód z zamiarem umożliwienia studiów eksternistycznych na kierunku politologia. Złe założenia organizacyjne i brak zainteresowania podjęciem nauki w tej uczelni zakończyły się niepowodzeniem i szkoła nie zainaugurowała działalności. (2)
Zakończenie
Przedstawiony w opracowaniu rozwój szkolnictwa wyższego w Elblągu potwierdził, że od ponad 50 lat, żyli i żyją w naszym mieście ludzie, dla których stworzenie możliwości studiowania tu, było i jest ważnym celem ich działania. Aktorzy tej sceny, współtwórcy i uczestnicy, często pozostający w cieniu, odczuwają satysfakcje z rezultatów swojej wieloletniej pracy. Kilkusetosobowa grupa nauczycieli akademickich, zaczynając od profesorów, a kończąc na asystentach, dojeżdżających do Elbląga z różnych ośrodków akademickich, a także coraz liczniejsza grupa elbląskich nauczycieli akademickich, również z tytułami stopniami i naukowymi, przekazuje swą wiedzę, kształci i wychowuje kolejne pokolenia. W procesie tym uczestniczy również duża liczba pracowników administracji i obsługi szkół wyższych, wspierających proces kształcenia. Znaczący jest udział gospodarzy miasta, samorządu lokalnego, szefów elbląskich firm i instytucji, którzy na miarę swoich możliwości wspomagali i wspomagają rozwój elbląskich uczelni. Dziewięciotysięczna liczba studentów to imponujący efekt trwającego ponad pół wieku procesu budowania szkolnictwa wyższego w Elblągu.
W opracowaniu tym przy opisywaniu zdarzeń pokazani zostali również ludzie wpisani w proces ewolucji szkolnictwa wyższego w Elblągu. Jednak ze względu na zakres opracowania, nie wszyscy zostali wymienieni.
Elbląg jest dziś i pozostanie miastem akademickim. Proces dalszego rozwoju, istniejących form kształcenia, zarówno uczelni publicznych jak i niepublicznych, sprzyjać będzie umacnianiu akademickości Elbląga i służyć jego mieszkańcom.
H. Miłosz, Szkolnictwo wyższe w Elblągu w latach 1954 – 2005, Rocznik Elbląski, 2006
Tytuł od redakcji. Za tydzień kolejny odcinek historii akademickiego Elbląga
Przypisy:
1. Źródło: www.regent.edu.pl; http://www.anglistyka.edu.pl/onas/index.htm oraz informacje uzyskane w bezpośredniej rozmowie z pracownikiem szkoły
2. Autor artykułu korzystał z wniosku o zezwolenie na uruchomienie szkoły i dokumentacji przygotowującej uruchomienie kształcenia w Elblągu.
Odcinek 1 cyklu
Odcinek 2 cyklu
Odcinek 3 cyklu
Odcinek 4 cyklu
Odcinek 5 cyklu
Odcinek 6 cyklu
Od redakcji: Kolejne lata rozwoju elbląskich uczelni opisze dziennikarz portElu Tomasz Bil. Zachęcamy do lektury dwóch kolejnych odcinków cyklu, które ukażą się w najbliższych tygodniach.
