A moim zdaniem... (od najstarszych)
Pokazuj od
najnowszych
najnowszych
Największe
emocje
emocje
Parametry techniczne ścieżek rowerowych.
Szerokości ścieżek rowerowych powinny wynosić zgodnie z warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. nr 43 z 14.05.99 roz.9):
- 1,5 m - gdy jest ona jednokierunkowa,
- 2,0 m - gdy jest ona dwukierunkowa,
- 2,5 m - przy łączeniu ruchu pieszego i rowerowego.
Szerokości ścieżek rowerowych należy ustalać indywidualnie, jeżeli oprócz ruchu rowerowego pełni ona inne funkcje. Pochylenie podłużne nie powinno przekraczać 5%. W wyjątkowych wypadkach dopuszcza się pochylenie większe niż 15%. Pochylenie poprzeczne powinno być jednostronne i wynosi 1% do 3%, w zależności od rodzaju nawierzchni i powinno umożliwiać spływ wody opadowej.
Oznakowanie. Dla zapewnienia rowerzyście bezpieczeństwa należy trasy rowerowe oznakować zgodnie z wymaganymi przepisami dotyczącymi znaków i sygnałów drogowych (Roz. MTiGM oraz SWiA nr 622 z dn. 21.06.1999r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych Dz.U. nr 58).
Nawierzchnie ścieżek rowerowych.
Rower jako pojazd o sztywnym zawieszeniu wymaga nawierzchni równych. Zawsze powinna być to nawierzchnia typu lekkiego o minimalnej grubości warstw.
Rodzaj nawierzchni na trasach rowerowych zależy od funkcji trasy, obciążenie ruchem rowerowym i miejsca przebiegu.
Na terenach zabudowanych, trasa rowerowa może służyć również jako promenada, ciąg pieszo-rowerowy, w przypadku dużego obciążenia ruchem. Na ciągach służących jako dojazdy do pracy należy wykonać nawierzchnię trasy rowerowej w technologii nawierzchni ulepszonej tj. mieszanek mineralno-bitumicznych gr. 3 cm, klinkieru drogowego, kostki betonowej typu Polbruk, z płyt drogowych typu TRELINKA, płyt betonowych lub betonu cementowego.
Poza terenem zabudowy na trasach rekreacyjnych nawierzchnie tras rowerowych mogą być wykonane w technologii drogi (nawierzchni) gruntowej profilowej, drogi gruntowej ulepszonej - nawierzchni gruntowej stabilizowanej cementem, bitumem, wapnem, nawierzchni twardych ulepszonych - żwirowych, tłuczniowych.
Nawierzchnie na trasach rekreacyjnych winny być wykonywane z materiałów miejscowych z uwagi na koszt nawierzchni. W drugim etapie nawierzchnie te mogą być wykorzystane jako podbudowa dla nawierzchni ulepszonych.
AborygenieMiejscowy dobrze sobie radzisz w wielu tematach /sprawy PKP, rowerowe, bardzo dobrze geodezja,etc./ a co powiesz o nowej książce telefonicznej???
W której bardzo wielu mieszkańców nie może znaleźć swojego nazwiska?
Która zatytułowana jest OLSZTYN, a przecież dot. ona woj.warminsko-mazurskiego?
W której nie ma indywidualnych mieszkańców całego miasta Ełku?????????
Z której wynika ,ż w Elblągu nie ma Urzędu Stanu Cywilnego??? Biura Obsługi Klienta TPSA??? i wielu innych instytucji i urzędów?
Gdzie w zestawieniu uproszczonym instytucji poszczególnych miast, Elbląga w ogóle nie ma??? Co na to powiesz Szanowny AM?
z poważaniem
Cicho! Elbląg jest miastem ściśle tajnym / poufnym, przed zadzwonieniem należy go zniszczyć! To książka szuwarowo - bagienna i was tam nie cza. Ełku tesz nie cza.
No cóż ? Piękny wykład jak powinno być, a jak nie jest. Szkoda tylko, że to wszystko wiąże się z dużymi nakładami finansowymi.
Myślę, że tak mogą wyglądać nasze ścieżki za jakieś ok. 100-150 lat, kiedy nasi następcy wreszcie zmienią sposób myślenia i dotrze do nich wreszcie to, że turystyka (nie tylko rowerowa) jest swoistym przemysłem i można na tym zarabiać. A tymczasem zapraszam na międzynarodowy szlak rowerowy "R-1" (przebiegający przez nasze miasto). Czy on tak wygląda jak w szerokim opisie autora artykułu? No cóż. Zostaja nam tylko marzenia i dzikie - w miare bezpieczne - ścieżki.