Wojsko Polskie od początku uzyskania niepodległości przez państwo polskie w 1918 roku w znakach, nazwach, ceremoniale i wewnętrznej strukturze podkreślało swój historyczny rodowód i tradycję, rozumianą jako trwanie państwa oraz ciągłość istnienia jego zbrojnego ramienia. Kultywowanie tradycji oręża polskiego było jednym z istotnych czynników integrujących armię oraz umacniało jego więzi ze społeczeństwem. Szczególnym tego przykładem były święta wojskowe, uroczyście obchodzone w armii II Rzeczypospolitej. Do tych tradycji nawiązują obecnie żołnierze Wojska Polskiego.
W okresie II Rzeczypospolitej Święto Żołnierza obchodzono dla upamiętnienia walk w obronie Ojczyzny toczonych w 1920 roku. Wybrano 15 sierpnia, bo to właśnie tego dnia 1920 roku w godzinach nocnych pierwsze oddziały 21 Dywizji Górskiej rozpoczęły forsowanie Wieprza pod Kockiem. Rozpoczęto w ten sposób kontrofensywę, w wyniku której rozbito wojska rosyjskiego Frontu Zachodniego pod dowództwem Michaiła Tuchaczewskiego.
Ustanowienie Święta Żołnierza sankcjonował rozkaz ministra spraw wojskowych gen. broni Stanisława Szeptyckiego nr 126 z 4 sierpnia 1923 roku. Święto Żołnierza nie zostało nigdy odwołane równorzędnym lub wyższym aktem. Obchodzono je uroczyście w okresie II wojny światowej w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie i w Wojsku Polskim do 1947 roku. W następnych latach zaniechano jego obchodów i ustanowiono Dzień Wojska Polskiego (12 października), upamiętniając w ten sposób chrzest bojowy 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki pod Lenino.
W latach 1990-1992 święto obchodzono 3 maja, w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. Ustawa sejmowa z 30 lipca 1992 roku przywróciła obchody Święta Wojska Polskiego 15 sierpnia. Tego też roku odbyły się pierwsze centralne uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie.
Dzisiaj w Elblągu odbędzie się piknik wojskowy na starówce, a na Wyspie Spichrzów impreza z cyklu „Wakacyjna Trasa Dwójki”. Będzie to koncert piosenki wojskowej państw NATO.
15 sierpnia obchodzimy także święto Matki Boskiej Zielnej. W chrześcijańskim kalendarzu liturgicznym funkcjonuje jako Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Obchodzone jest co roku od V wieku. Z tym dniem wiążą się pewne tradycje i zwyczaje. Między innymi przygotowanie specjalnego bukietu z ziela.
