Określany jest mianem najokazalszego skrzypu, który występuje poza strefą tropikalną. To roślina, którą w Polsce można spotkać głównie na południu kraju, ale i na północy. Uważana jest za występującą rzadko, dlatego objęto ją ochroną.
- Skrzyp olbrzymi rośnie głównie w cienistych, mokrych lasach, na bagnach i wilgotnych zaroślach – wyjaśnia Jan Piotrowski z Nadleśnictwa Elbląg. - U nas występuje m.in. na terenie rezerwatu Buki Wysoczyzny Elbląskiej.
Ma głęboko zakorzenione kłącze (nawet do jednego metra), które rozrasta się pod ziemią, a także dwa rodzaje pędów: wiosenne oraz letnie.
- Te pierwsze mają bladobrązową barwę i kłos z zarodnikami, zamierają one po ich wysypaniu. Pędy letnie pojawiają się później, są zielone, rosną aż do jesieni i to właśnie one mogą osiągnąć wysokość dwóch metrów – wyjaśnia leśnik.
Przyrodnicy (i nie tylko) zachwycają się skrzypami również i z innych względów:
"Niektórzy nazywają je botanicznymi dinozaurami. A przecież skrzypy, bo o nich mowa, są starsze od tych ogromnych prehistorycznych gadów o ponad 200 milionów lat." - wyjaśnia Dagny Nowak- Staszewska w artykule "Skrzypu skrzyp", umieszczonym na łamach magazynu Echa Leśna (nr 2 (632), 2018, s. 22-23) - "Zasługują na miano żywych skamielin. Jako żywo przypominają pierwsze na Ziemi rośliny naczyniowe – czyli takie, które wytworzyły tkankę przewodzącą wodę. Różnią się od nich jedynie wielkością – przodkowie skrzypów z przełomu dewonu i karbonu, a więc z okresu gdy zwierzęta wyszły na ląd, osiągali nawet 40 m wysokości, podczas gdy współczesne skrzypy potrafią wznieść pęd maksymalnie na wysokość 8 m, przy czym tylko dwa gatunki, występujące w Ameryce Środkowej i Południowej zdolne są do takiego wyczynu".
Najnowsze artykuły w tym dziale
Bądź na bieżąco, zamów newsletter
