Waldemar Cichoń (ur. w Elblągu w 1955 r.) jest rzeźbiarzem, absolwentem PWSST w Gdańsku w klasie prof. Franciszka Duszeńki. Doktor sztuki, doktorat bronił na ASP w Gdańsku. Wcześniej uczył się w I LO w Elblągu.
Krótko po studiach wziął udział w IV Biennale Sztuki w Sopocie, gdzie ze swoimi pracami zdobył Grand Prix. Był zaangażowany w realizację Pomnika Ofiar Grudnia 1970. Projektował i wykonywał pamiątkowe medale na 750-lecie Elbląga. Uczestnik i laureat polskich i zagranicznych konkursów rzeźbiarskich, m.in. rzeźby w śniegu. Reprezentował m. in. Polskę w pierwszym olimpijskim konkursie na rzeźbę w śniegu w ramach Olympic Arts Festiwal w 1988 r.
W 1990 pojawiła się u niego postępująca degeneracja pigmentowa siatkówki, w wyniku czego Waldemar Cichoń stracił wzrok, nie przestał jednak rzeźbić. W latach 90' brał m. in. udział w protestach dotyczących przekazania Kościołowi budynku Galerii EL, do czego ostatecznie nie doszło.
Cichoń nie stroni od prowokacji, do jego prac należy m. in. Kaczka Dziwaczka, czyli szpitalna kaczka z moherowym golfikiem, czy Bliskie Spotkania II Stopnia, stanowiąca krytykę szafowania krwią Jana Pawła II przez Stanisława Dziwisza. W tytułach swoich prac często bawi się słowem, wielością znaczeń.
Do rzeźbienia używa wielu materiałów, spośród których na pierwszy plan wysuwa się drewno. Laureat ogólnopolskiego konkursu "Człowiek bez barier" (2007), przyznano mu Brązowy Medal Zasłużony Kulturze "Gloria Artis" (2013).