Kraje, które objęte są Europejską Kartą Ubezpieczenia Zdrowotnego to: Austria, Belgia, Bułgaria, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Lichtenstein, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Węgry, Wielka Brytania oraz Włochy.
Na podstawie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. prawo otrzymania karty przysługuje każdej osobie ubezpieczonej w Narodowym Funduszu Zdrowia, jak również członkom rodziny zgłoszonym przez osobę zainteresowaną do ubezpieczenia.
Jak otrzymać Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ)?
Aby otrzymać kartę należy pobrać formularz wniosku w placówce NFZ lub ściągnąć ze
strony funduszu. Następnie, wypełniony druk trzeba złożyć osobiście w swoim oddziale lub delegaturze, przesłać faksem lub za pośrednictwem poczty. Do wniosku należy dołączyć dowód (dokument) potwierdzający ubezpieczenie.
Jeśli za granicę wyjeżdża niepracujący małżonek lub dziecko ubezpieczonego do wniosku dodatkowo trzeba dołączyć:
– dowód ubezpieczenia osoby, która zgłosiła członka rodziny do ubezpieczenia,
– dowód zgłoszenia członka rodziny do ubezpieczenia,
– dokument potwierdzający kontynuację nauki lub niepełnosprawność w przypadku osób powyżej 18 roku życia.
Kiedy na wakacje wyjeżdża cała rodzina, każdy z jej członków musi posiadać własną kartę.
Karta jest ważna tylko 2 miesiące (licząc od końca miesiąca, za który zapłacono ostatnią składkę na ubezpieczenie zdrowotne). Wyjątkiem są emeryci i renciści, którzy kartę EKUZ otrzymują na okres 5 lat oraz osoby studiujące za granicą, które otrzymują kartę do końca roku akademickiego.
Formalności najlepiej załatwić ok. 2 tygodnie przed planowanym wyjazdem.
Co daje karta?
Karta uprawnia do korzystania z podstawowych świadczeń zdrowotnych, które w razie potrzeby, umożliwią kontynuowanie pobytu za granicą, bez konieczności powrotu do kraju. Jeśli rozboli cię ząb, złamiesz nogę, zatrujesz się miejscowymi specjałami itp., dzięki karcie masz możliwość korzystania ze szpitali i przychodni publicznych znajdujących się na terenie kraju pobytu. Leczenie w zakładach prywatnych pozostaje oczywiście odpłatne.
Wszelkie rachunki i dowody zapłaty za usługi, za które niekiedy trzeba zapłacić także w publicznej służbie zdrowia (np. wizyta u lekarza rodzinnego lub dzień pobytu w szpitalu u naszych zachodnich sąsiadów kosztuje 10 euro) należy zbierać, gdyż po powrocie do Polski, są one podstawą do starań o zwrot pieniędzy z Narodowego Funduszu zdrowia.
Co zrobić w sytuacji nagłej?
Gdy trzeba nagle wyjechać i nie ma czasu na formalności oraz wyrobienie karty, a w dodatku zdarzy się zachorować podczas podróży, trzeba skontaktować się telefonicznie lub przez kogoś bliskiego w kraju ze swoim oddziałem NFZ. Wówczas NFZ wystawić powinien certyfikat zastępczy, który zostanie wysłany pod wskazany adres za granicą.
