W konferencji udział wzięli naukowcy i praktycy z wielu ośrodków naukowych z Polski oraz Włoch, Rosji i Serbii. Prelegenci ukazywali różne wymiary kryzysu, skupiali się na aktualnym jego postrzeganiu, ale też nawiązywali do procesu kryzysu w kontekście historycznym. Interesujące okazały się prezentowane praktyki wychodzenia z impasu blokującego wszelkie działania. Wskazywano na aspekty rozwojowe różnych kryzysów, ale też na obszar patologii, wymagający interwencji specjalistów. Nie da się omówić i opisać wszystkich niezwykłych wystąpień, ale wskazać należy choćby kilka obszarów zasygnalizowanych w ramach sesji panelowych, obrazując tym samym rozległy obszar doświadczania kryzysów.
Profesor dr hab. Andrzej Zybertowicz z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu uwrażliwiał na schematy myślowe typu: „nowe = lepsze”, charakterystyczne we współczesnej cywilizacji, zarówno w nauce jak i gospodarce, gdzie innowacje traktowane są jako powinności. Autor, porządkując ukazywaną problematykę według dwóch osi: pesymizm – optymizm oraz realizm – utopizm, wskazał rozwiązania łączące koncepcję tradycji laureata nagrody Nobla Fridricha von Hayeka z przesłaniem chrześcijaństwa. Z kolei dr Ughetta Moscardino, reprezentująca prof. dr hab. Roberto Dell’Acqua z Uniwersytetu W Padwie, opisała ogromną pracę, jaką wykonał zespół psychologów Uniwersytetu w Padwie z poszkodowanymi w Biesłanie (Rosja) po zamachu terrorystycznym 1 września 2004 r. Wszystkie osoby z Biesłanu przeżyły traumę. Wspomagając dzieci i ich rodziny swoją obecnością i odpowiednimi metodami oddziaływania terapeutycznego, pani doktor ukazała sposób wychodzenia ze stresu posttraumatycznego. Natomiast gen. dyw. rez. dr Ryszard Sorokosz omówił istotę zarządzania kryzysowego w ujęciu ontologicznym i systemowym. Zwrócił również uwagę na rolę, jaką odgrywa zarządzanie kryzysowe w podsystemie bezpieczeństwa publicznego. Wybitny pedagog, profesor Stanisław Kawula z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie omówił dominujące w odbiorze społecznym orientacje dotyczące postrzegania starości: biofilną i nekrofilną. Podkreślił, iż racjonalnym łącznikiem życia w starości jest realizacja modelu oscylacyjnego, tj. wsparcia instytucji i rodziny. Pani dr Wanda Badura-Madej z Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, niezaprzeczalny autorytet w zakresie interwencji kryzysowych, ukazała różne wątki teoretyczne i opisała wyniki obserwacji klinicznych, składające się na wiedzę o kryzysie w życiu człowieka oraz ich implikacje dla różnych form pomocy psychologicznej. Doc. dr Tatiana Szkapienko z Bałtyckiego Federalnego Uniwersytetu im. I. Kanta w Kaliningradzie omówiła wpływ zapożyczeń z języków obcych na procesy kognitywne i behawioralne. Ukazała, iż w dobie globalizacji amerykanizmy stanowią swoistą warstwę pośredniczącą w procesie przepływu obcych wartości, tym samym ukazała kryzys nie tylko w sferze lingwistycznej, ale także społecznej, który może znamionować kryzys tożsamości narodowej. Profesor Mariola Bidzan z Uniwersytetu Gdańskiego ukazała kryzys w związkach i jednocześnie kryzys osobisty wynikający z niepłodności. Problem utrudnionej prokreacji, coraz bardziej rozpowszechniający się w obecnej dobie, często określany jest jako choroba społeczna. Autorka, w oparciu o teorię mikrogenetyczną, przedstawiła mikrogenezę cierpienia oraz mikrogenezę wzrostu posttraumatycznego. Dr Milena Petrowic i Gordana Acic z University of Arts w Belgradzie opisywały kryzys w edukacji muzycznej oraz wskazywały sposoby jego pokonywania.
Obok sesji plenarnych obywały się również prace w sekcjach problemowych, gdzie omawiane były symptomy, źródła, konsekwencje i możliwości wychodzenia z kryzysów w obszarach prawnych, pomocy społecznej, w literaturze, dziennikarstwie, pedagogice, psychologii. Prelegenci z dużym zaangażowaniem ukazywali swoje stanowiska, podkreślając odmienność aktualnych problemów składających się na postrzeganie i doświadczanie kryzysu, jak i sposoby radzenia sobie z nimi.
W ramach konferencji odbyły się ponadto warsztaty prowadzone przez specjalistów. Okazały się one okazją do wymiany doświadczeń uczestników oraz innego spojrzenia na problematykę dotyczącą kryzysu, którego doświadczanie i pokonywanie konfrontowane jest często z formalnymi ograniczeniami, uniemożliwiającymi, a przynajmniej utrudniającymi realizację założonych celów, a także z ograniczeniami osobistymi.
Interesującym zdarzeniem, podsumowującym konferencję, była dyskusja panelowa prowadzona przez profesora dr hab. Pawła Prüfera. Zarówno paneliści, jak i zabierające głos osoby z audytorium, ukazali wiele wspólnych cech kryzysów, wiele też podejść, które można byłoby przenieść na grunt innych dziedzin nauki czy gospodarki.
Poza doznaniami intelektualnymi organizatorzy konferencji stworzyli uczestnikom możliwość poznania, w pewnym wymiarze, miasta i regionu. Został zorganizowany spacer po Starówce Elbląskiej oraz wycieczka po Wysoczyźnie Elbląskiej z postojem we Fromborku, zwiedzaniem obiektów znajdujących się na Wzgórzu Katedralnym i wysłuchaniem niezwykle interesującego koncertu organowego w Katedrze Fromborskiej. Uczestnicy konferencji, goście z kraju i zagranicy, byli oczarowani naszym elbląskim regionem.
