"Tango" jest jedną z najbardziej znanych i cenionych sztuk Sławomira Mrożka (1965), po jej premierze w warszawskim Teatrze Współczesnym (reż. Erwin Axer) Jan Kott napisał: "Witkacy przyszedł za wcześnie, Gombrowicz jest obok, Mrożek pierwszy przyszedł w samą porę". Sztuka odniosła wielki sukces i do dziś utrzymuje się w repertuarze teatrów na całym świecie.
Akcje dramaturg umieścił w rodzinie Stomila i Eleonory, w której panuje, jak to określa ich syn Artur, "bezwład, entropia i anarchia". Wszystko jest dozwolone, tolerancyjni rodzice, ongiś bojownicy o wyzwolenie człowieka z wszelkich krępujących pęt obyczajowych czy artystycznych, nie stawiają żadnego sprzeciwu. Skoro wszystko wolno, Artur nie może się zbuntować, przez co Mrożek ukazuje sytuację "awangardy niemożliwej". "Już nic nie jest możliwe, ponieważ wszystko jest możliwe" - mówi Artur. Aby nie popaść w stagnację Artur zwraca się w stronę formy przestarzałej, upatrując ratunek w konserwatyzmie. Zaprowadza ład i porządek, swojej kuzynce Ali proponuje małżeństwo, a rodzinę zmusza do uporządkowanego życia, zjednując dla idei wuja Eugeniusza...
Najnowsze artykuły w tym dziale
