A moim zdaniem... (od najstarszych)
Pokazuj od
najnowszych
najnowszych
Największe
emocje
emocje
@Izydor. - możliwe też że dawni mieszkańcy, w przeciwieństwie do nas, mieli i wybierali sobie mądrych, myślących włodarzy
Takich zdjeć mało, niewiele zmieniła się w głębi ulica Węgrowska, ze szkołą i czterema domkami ale przed nimi wzdłuż Dąbka były na skrzyżowaniu dwa (po każdej stronie jeden) z domków dwurodzinnych, a dalej gdzie osiedle wojskowe było gospodarstwo rolne sięgające do podkowy i na rogu jak tramwaj skręca kolejny dom jednorodzinny.
Jak na niewielkie pod względem obszaru zabudowanego 60 tysięczne miasto, miał sporo kilometrów linii tramwajowej. Po wojnie jedynymi miastami, w których wybudowano tramwaje od podstaw była Częstochowa wówczas 150tys. w 1959 roku, oraz 160 tys. Olsztyn w 2015 roku, gdzie linię postawiono na nowo po jej rozebraniu w 1965 roku.
Wyrzucili cię z tramwajów za jazdę Konstalem po pijaku i do dziś masz uraz...
Pętla tramwajowa na Zawadzie (dzisiejsze skrzyżowanie JP II z Ogólną i Płk Dąbka) uruchomiona została w listopadzie 1986 roku. Wcześniej tramwaje kończyły bieg na pętli przy ulicy Obrońców Pokoju, za kościołem franciszkanów, która została wykonana w 1955 roku, wcześniej był tam tylko przystanek końcowy. Także w 1955 roku oddano do użytku pętlę prz ulicy Druskiej, gdzie od 1951 roku był przystanek końcowy. Do 1951 roku tramwaje rozpoczynały jazdę od Dworca PKP.
@Slavek - Bo to miasto Elbląg po niemiecku Elbing mialo w 1939r 86tys, w czasie wojny ponad 100,a po wojnie w latach 60tych dobilo do 90tys.
@Izydor. - To sa mysli czlowieka skażonego obecnym czarnowidztwem i niedasizmem. Kiedys to bylo bogate preznie rozwijajace sie wiasto z wizja, nie co to co teraz. Ale to jest wina tylko i wylacznie mieszkancow ktorzy wybieraja soebie takich wlodarzy.
@Slavek - I właśnie o jeden z tych domków mi chodzi. Teraz w tym miejscu jest stacja kontroli pojazdów.
W 1935 roku Elbląg (Elbing jak ktoś woli) przekroczył liczbę 75 tysięcy mieszkańców, natomiast w 1939 roku było ich 86 400.W zasadzie było to wynikiem normalnego rozwoju, chociaż administracja III Rzeszy przeniosła służbowo na ten teren od 1934 roku od ponad 1500 urzędników i aparatczyków NSDAP (często wraz z rodzinami). Po 1939 roku sytuacja demograficzna była związana z rozwojem wydarzeń wojennych. Od 1941 roku sprowadzano tu ludzi z głębi Niemiec, którzy utracili swoje domy w wyniku alianckich bombardowań. I tak w 1943 roku liczba mieszkańców wzrosła do 97 300 osób, a na koniec 1944 podawano, że było ponad 100 000 mieszkańców, a wzrost spowodowali głównie uchodźcy z terenów wschodnich Prus. Na koniec 1945 już w polskim Elblągu mieszkało 22 179 osób z tego 16 179 to byli Niemcy.