Droga do Ratusza

(...)Inicjatorom Biennale chodziło ponadto o możliwości organizacji w Elblągu niekonwencjonalnych plenerów w oparciu o mecenat zakładu pracy. Zakłady Mechaniczne Zamech, sprawujące patronat nad galerią podjęły w 1965 roku eksperyment organizacyjny nie mający precedensu. To stąd pochodził materiał oraz pomoc techniczna przy wykonywanych pracach. W efekcie doszło do realizacji, której ranga mierzona efektami natury artystycznej, nie została już nigdzie jak dotychczas powtórzona. Fizycznym dokumentem działalności w czasie I i II Biennale Form Przestrzennych jest kilkadziesiąt pomnikowych realizacji rozsianych w przestrzeni miejskiej Elbląga. Wiele z nich zasługuje na uwagę ze względu na jakość i rangę artystyczną, a także na wyjątkowość w ouvre danego artysty; np. formy przestrzenne Magdaleny Abakanowicz, Zbigniewa Dłubaka, Zbigniewa Gostomskiego, Henryka Morela czy Jerzego Jarnuszkiewicza. Rzeźby z metalu stały się nie tylko dekoracyjnym elementem pejzażu miasta - obudziły zainteresowanie Ministerstwa Kultury i Sztuki, UNESCO, zainspirowała do podobnych działań artystów w duńskim Aalborg. Choć nazwa i zasada Biennale została w następnych latach utrzymana, to treść nie ograniczała się do realizacji form przestrzennych czy rzeźb z metalu.(...)