"Zobowiązali się do stałego przekraczania norm pracy" (Głos z przeszłości, odc. 53)

Problem z uruchomieniem żeglugi do Krynicy Morskiej (do 1947 roku nazywała się Łysa Góra, a do 1958 Łysica) wynikał przede wszystkim z nieuregulowanej granicy między Polską, a ZSRR. W czerwcu 1945 roku władze wojskowe ZSRR przekazały miejscowość administracji polskiej, ale utrzymano radziecką jurysdykcję. Wstępnie w 1945 roku ustalono, że cała Mierzeja Wiślana należeć będzie do Polski. Jednak Stalin zakwestionował taki stan i do końca swego życia nie podjął decyzji. Dopiero rozmowy w 1957 roku doprowadziły do ostatecznego ustalenia granicy. Porozumienie weszło w życie w 1958 roku, gdzie uzgodniono granicę przebiegającą za dzisiejszymi Piaskami, które wtedy nosiły nazwę Nowej Karczmy. W tym też roku oficjalnie powstała nazwa Krynica Morska, mimo że powszechnie miejscowe społeczeństwo od lat 40 - tych stosowało takie nazewnictwo.

Żeglomistrz